Serdecznie zapraszamy na wykład otwarty dr. hab. Andrzeja Kapusty „Zdrowienie i doświadczenie transformacji” w ramach Mazowieckiej Szkoły Zdrowienia, który odbędzie się w środę 3 grudnia w godzinach 16:00-18:00 w Domu Kultury Kadr w sali 301.
Wydarzenie jest drugim z zaplanowanych przez nas zajęć Mazowieckiej Szkoły Zdrowienia otwartych zarówno dla społeczności Szkoły, jak i wszystkich osób zainteresowanych.
Kiedy mówimy o zdrowieniu, łatwo wyobrazić sobie prosty powrót do „dawnego siebie”. Tymczasem większość osób, które przeszły przez kryzys psychiczny, podkreśla coś innego: powrotu nie ma. Kryzys zmienia sposób widzenia świata, relacje, rytm dnia i to, co uznajemy za warte życia. Dlatego zdrowienie nie jest naprawą, lecz powolnym stwarzaniem nowej formy istnienia — na miarę tego, co się przeżyło.
W depresji świat traci ciężar i barwy. W lęku codzienność kurczy się do pola zagrożeń. W psychozie zwyczajność rozpada się na obce fragmenty. W uzależnieniu jedna potrzeba pożera całą przestrzeń życia. Takie doświadczenia nie mieszczą się w żadnej medycznej definicji. Diagnoza potrafi je nazwać, ale nie obejmuje ich temperatury ani tego, jak rozrywają dotychczasowy porządek sensu. Życie przecieka między liniami rozpoznań — i właśnie tam zaczyna się zdrowienie.
Najczęściej zaczyna się od rzeczy niepozornych: krótkiego spaceru, uporządkowania pokoju, spokojnej rozmowy, pierwszej od dawna chęci zrobienia czegoś dla siebie. To jak drobne pęknięcia, przez które wpada światło. Sygnały, że coś w nas wciąż odpowiada życiu, choć jeszcze nie potrafimy tego nazwać.
W człowieku zdrowiejącym działają dwie siły. Jedna domaga się oparcia i bezpieczeństwa — mówi: „pomóż mi przetrwać”. Druga pcha ku zmianie — ku nowemu rytmowi, nowym relacjom, nowemu sposobowi bycia. Zdrowienie to spotkanie tych dwóch ruchów: potrzeby ochrony i potrzeby przekształcenia. Jedna bez drugiej nie ma sensu.
Dlatego tak ważna jest rozmowa o sensach. To one wskazują kierunek: co chcę odzyskać, na czym mi zależy, jakiego życia naprawdę pragnę. Nie chodzi o abstrakcje, ale o konkret: rytm dnia, jakość relacji, decyzje, granice, odpoczynek, obowiązki, przyjemności. Sens działa jak wewnętrzny kompas — bez niego nawet najlepsze leczenie traci kierunek.
Zdrowienie nie dzieje się w samotności. Człowiek potrzebuje obecności innych — takich, którzy widzą w nim osobę, nie zestaw objawów. To może być przyjaciel, terapeuta, sąsiad, ktoś z grupy wsparcia. Liczy się sama obecność: rozmowa przy kawie, wspólny spacer, siedzenie obok w ciszy. Świat wraca najpierw poprzez drugiego człowieka. Jego uważność i gotowość do bycia obok otwierają przejście do nowej codzienności.
Zdrowienie to także uznanie, że pewne trudności pozostaną. Nie wszystko znika. Nie każdą ranę da się zamknąć. Czasem to, co boli, staje się częścią życia — jak wyraźna linia na mapie, której nie da się wymazać, ale można nauczyć się nią nawigować. Zdrowienie nie polega więc na eliminowaniu cierpienia, lecz na takim ułożeniu życia, by można było żyć z nim, a nie jedynie mimo niego. To łagodna, ale odważna zgoda na własną kruchość.
Właśnie w tej zgodzie pojawia się przestrzeń transformacji. Człowiek zdrowiejący porusza się między przeszłością a przyszłością: spogląda wstecz, by zrozumieć, co się stało, i równocześnie robi krok naprzód, choćby niepewny, by nadać temu miejsce w swoim życiu. W tym napięciu rodzi się nowa forma istnienia — nie ta sprzed kryzysu, lecz taka, która potrafi unieść jego ciężar i przekuć go w doświadczenie.
To nauka życia na nowo. Umiejętność wychwytywania sygnałów, które wcześniej ginęły w pośpiechu. Dostrzegania prostych rzeczy — zapachu poranka, rytmu oddechu, ciepła bliskiego głosu. Powolne układanie świata od podstaw. Odkrywanie, że sens może wrócić nie jako pewność, lecz jako delikatne światło prowadzące dalej.
Człowiek zdrowiejący nie wraca do dawnej wersji siebie. Tworzy siebie od nowa — jako kogoś, kto widział swoje życie w rozsypce i potrafił z tej rozsypki ułożyć coś bardziej prawdziwego, świadomego i własnego.
Mazowiecka Szkoła Zdrowienia to zadanie publiczne dofinansowane ze środków z budżetu Województwa Mazowieckiego.
Fundacja Otwarte Seminaria Filozoficzno-Psychiatryczne 