Spektakl „Smuga cienia” [archiwum 2020]

teatr kryzys - smuga cienia - baner

„Smuga cienia” (wznowienie) na podst. powieści Josepha Conrada – spektakl Teatru Kryzys w DK Stokłosy

„Oto zbliżała się dla mnie chwila objęcia komendy – […] moment najważniejszy, będący w naszym zawodzie probierzem wartości człowieka” – mówi główny bohater.

7 i 14 marca, g. 19:00 [SPEKTAKL 14 MARCA ZOSTAŁ ODWOŁANY]
Dom Kultury Stokłosy
ul. Lachmana 5, Warszawa

Wstęp wolny

Dołącz do wydarzenia na Facebooku >>


Galeria ze wznowienia 2020

Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.

Zobacz galerię wznowienia >>

Galeria z premiery


Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.

Zobacz całą galerię z premiery >>


Galeria z prób do spektaklu

Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.

Zobacz całą galerię z prób >>


W proponowanej inscenizacji „Smuga cienia” Josepha Conrada staje się osadzoną w marynistycznej stylistyce uniwersalną historią o zatopieniu człowieka w jego własnym losie. Spektakl, mający swoją premierę w listopadzie 2019 roku, w opracowywanej na marzec wersji, rozszerzony zostanie o wątek biograficzny jeszcze bardziej niż dotychczas włączający w fabułę samego pisarza.


Teatr Kryzys został zainicjowany przez Fundację OSFP w 2018 roku. Obsadę aktorską Teatru budują osoby z doświadczeniem kryzysu psychicznego, które w ekspresji artystycznej oraz pracy zespołowej odnajdują sposób na rozwój kulturowo-społeczny.


A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć

Katarzyna Parzuchowska o spektaklu

O czym jest SMUGA CIENIA Teatru Kryzys? O inicjacji młodzieńca? O dojrzewaniu, dorastaniu, starzeniu i wreszcie śmierci, strachu przed nieuchronnością ludzkiej egzystencji? Taka odpowiedź wydaje się zbyt prosta, a trudno nie oprzeć się wrażeniu, że w przypadku Conrada odpowiedź jest głębsza i niczym wzburzone morze falami – skomplikowana, dodajmy, morze pogłębione w tajemniczej czerni przeżyć dryfujących po niej marynarzy.

Zatem nie ma prostej odpowiedzi i każdy widz zdany jest na własne wyczucie, odpowiedzialność i rozsądek, aby sondować wyroki. Zapraszamy zatem dorosłych, nawet tych, którzy mają nieco zwątpienia co do znaczenia swojego wieku.

„Oto zbliżała się dla mnie chwila objęcia komendy – […] moment najważniejszy, będący w naszym zawodzie probierzem wartości człowieka” – mówi główny bohater.

Wkraczamy wraz z nim w przestrzeń poznania nie tylko świata i nabywania w nim doświadczenia, lecz także zatapiamy się we własne głębiny. Teatr Kryzys przeżywa chorobę na morzu, bo jak żaden inny teatr potrafi przeżyć chorobę w każdym sensie tego sformułowania. No bo kiedy możemy powiedzieć o sobie, że to już? Kiedy smuga cienia pada na dany moment w naszym życiu? To już, a może jeszcze nie? Może przyszłość przyniesie kolejne doświadczenia. Ba! Przyniesie je na pewno! Czy będą ważniejsze od poprzednich? Bardziej kluczowe i przełomowe?

Dojrzewanie, dorastanie, starzenie są niczym innym jak wiązaniem węzłów na żeglarskiej linie życia. Mocujemy się z nią w obawie i z naturalną obawą przed śmiercią, które przez całe życie staramy się ujarzmić, oswoić, poznać niczym młody kapitan na otwartym morzu i wtem: „Nieprzenikniona ciemność ogarniała nas z tak bliska, że zdawało się dość wyciągnąć rękę poza burtę, aby dotknąć się jakiejś namacalnej, tajemniczej substancji”.

Niechybnie dorastanie jest procesem, który ciągnie się przez całe życie. Znaczące porywy wiatru budzą nas tylko na chwilę ze snu. Są raz za razem papierkiem lakmusowym dojrzałości. Nigdy nie wypada się wystarczająco dobrze na tych egzaminach. Tak jakby wyrzuty sumienia, poczucie winy, żal miały odróżniać ten czas od czasu dzieciństwa, gdzie… wszystko było takie proste. Zanim zaczniesz zadawać sobie to pytanie, ktoś odpowie: „A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć”. Ten spektakl uwalnia od kryzysów tych małych i dużych. Wykonaliśmy ogrom pracy i razem z Wami z serdecznością chcemy się nią podzielić. Zapraszamy!

Więcej na blogu Pardon, tu Teatr >>


Obsada

Agnieszka Janze – Ransom

Dorota Hury – Conrad I

Grzegorz Fedorczuk – Conrad II

Maciej Olbrysz – Gospodarz, Gambrill

Katarzyna Parzuchowska – Burns, Amerykanka

Piotr Szof – Hamilton

Izabela Tomaszewska – Listonosz, Frenchy

Julia Wysocka – Bosman


Organizator / Producent: Fundacja Otwarte Seminaria Filozoficzno-Psychiatryczne przy współpracy z Domem Kultury Stokłosy

Spektakl został wyprodukowany dzięki dofinansowaniu ze środków budżetu Województwa Mazowieckiego.

Partnerzy:

– Fundacja eFkropka

– Warszawski Dom pod Fontanną

– „Psychiatra. Pismo dla Praktyków”

– Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej

W spektaklu wykorzystana zostaje za zgodą zespołu muzyka Unheard Music Concepts:

https://www.unheardmusicconcepts.com/


Zobacz archiwum sezonu 2018 >>


Kontakt: teatr@osfp.org.pl

search previous next tag category expand menu location phone mail time cart zoom edit close